Η ονομασία ρίγανη προέρχεται από την αρχαία λέξη “ορίγανον” που αποτελείται από το ελληνικό “όρος” και το “γκάνος” που σημαίνει λαμπερό. Δηλαδή ορίγανον σημαίνει λαμπερό βουνό.

Η ρίγανη είναι αρωματικό ποώδες, πολυετές και θαμνώδες φυτό. Η λατινική ονομασία είναι Origanum Vulgare και ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών (Labiacae).

Περίπου το 75% των ειδών της ρίγανης βρίσκονται στην ανατολική περιοχή της μεσογείου και ελάχιστα στη δυτική. Στην Ελλάδα φύεται στα πιο ξηρά μεγάλου υψόμετρου μέρη, από την Κρήτη στην Πελοπόννησο μέχρι τη Μακεδονία, καθώς και στα περισσότερα νησιά μας.

              

Ιστορία και παράδοση

Η ιστορία μας λέει ότι η ρίγανη είναι δημιουργία της θεάς Αφροδίτης, της θεάς της αγάπης και της ομορφιάς. Έτσι αναπόφευκτα η ρίγανη αποτέλεσε στην αρχαιότητα σύμβολο ευτυχίας και χαράς.

Στην αρχαία Ελλάδα φύτευαν τη ρίγανη γύρο από τα σπίτια τους για να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα. Επίσης φορούσαν στεφάνι από ρίγανη όταν κοιμόντουσαν για να έρθουν στον ύπνο τους όμορφα όνειρα.

Πολύ σημαντική ήταν επίσης στην αρχαιότητα η χρήση της ρίγανης στην ιατρική. Ο Διοσκουρίδης την συνιστούσε για την τόνωση της όρεξης, και για τη θεραπεία των κοιλιακών σπασμών. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τη ρίγανη για να θεραπεύσει λοιμώξεις του δέρματος που προέρχονταν από ψωριάσεις.

Συχνά οι αρχαίοι Έλληνες παρασκεύαζαν αφέψημα βουτώντας ρίγανη σε ζεστό νερό. Στη συνέχεια αφού πρόσθεταν λίγο μέλι χρησιμοποιούσαν το αφέψημα αυτό για τη θεραπεία του βήχα, του κρυολογήματος και του άσματος.