Σπόροι Γλυκάνισος

Γλυκάνισος - Anise Anis

Αρωματικά,  σπόρος Γλυκάνισου :

σπορά   Μάρτιος - Απρίλιος - Μάιος -  Ιούνιος

συγκομιδή από Αύγουστο εώς Σεπτέμβρη

Παραγωγή                                                                        

Η Δυτική κουζίνα, εδώ και καιρό χρησιμοποιεί το γλυκάνισο, ως άρωμα γεύσης σε φαγητά, ποτά και καραμέλες. Η λέξη χρησιμοποιείται τόσο για τα είδη του βοτάνου, όσο και για το σαν-γλυκόριζα είδος, το οποίο ομοιάζει στη γεύση. Το πιο ισχυρό αρωματικό συστατικό του αιθέριου ελαίου του γλυκάνισου, η ανηθόλη, (anethole) βρίσκεται τόσο στο άνισο, όσο και στον αστεροειδή γλυκάνισο (Illicium verum), ένα άσχετο καρύκευμα γηγενές στην βόρεια Κίνα, που χρησιμοποιούνται ευρέως στα πιάτα της Νότιας Ασίας, της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Ανατολικής Ασίας. Το άνισο το αστεροειδές, είναι σημαντικά λιγότερο δαπανηρό στην παραγωγή και στις αγορές της Δύσης, έχει σταδιακά μετατοπίσει το P. anisum. Αν και παλαιότερα, παράγονταν σε μεγαλύτερες ποσότητες, το 1999, η παγκόσμια παραγωγή του αιθέριου ελαίου του γλυκάνισου ήταν μόνο 8 τόνους, σε σύγκριση με τους 400 τόνους του άνισου του αστεροειδούς.

Χρήσεις

Μαγειρική

Το άνισο είναι γλυκό και πολύ αρωματικό, διακρίνεται δε από τη χαρακτηριστική γεύση του.

Οι σπόροι, ολόκληροι ή αλεσμένοι, χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία τσαγιού (μόνοι τους ή σε συνδυασμό με άλλα αρωματικά βότανα), καθώς και σε μια μεγάλη ποικιλία περιφερειακών και εθνικών βιομηχανιών ζαχαρωδών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των μαύρων φασολιών ζελέ, τις Βρετανικές μπάλες γλυκάνισου, τα Αυστραλιανά humbugs, τις ροδέλες άνισου Νέας Ζηλανδίας, τα Ιταλικά pizzelle, τα Γερμανικά pfeffernüsse και springerleτα Αυστριακά anisbögen (παραδοσιακά Αυστριακά - Ελβετικά μπισκότα με γλυκάνισο), τα Ολλανδικά muisjes, bizcochitos του Νέου Μεξικού και picarones του Περού. Είναι βασικό συστατικό στο Μεξικανικό atole de anís^[ και champurrado, που είναι παρόμοιο με την καυτή σοκολάτα και στην Ινδία, λαμβάνεται ως χωνευτικό μετά τα γεύματα.

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι προσέφεραν συχνά καρυκευμένο κέικ με γλυκάνισο που ονομαζόταν mustaceoe, στο τέλος των συμποσίων ως χωνευτικό. Αυτή η παράδοση να προσφέρεται κέικ στο τέλος των εορτασμών, είναι η βάση της παράδοσης για την προσφορά της τούρτας στους γάμους.                                                                         

Λικέρ

Το γλυκάνισο χρησιμοποιείται για να προσδώσει γεύση, στο arak της Μέσης Ανατολής· στο aguardiente της Κολομβίας· στο Γαλλικό αψέντι, anisette pastis  στο Ελληνικό ούζο κτλπ. Τα οινοπνευματώδη υγρά είναι διαυγή, αλλά με την προσθήκη του νερού, γίνονται νεφελώδη, ένα φαινόμενο γνωστό ως "το αποτέλεσμα του ούζο". Πιστεύεται ότι είναι ένα από τα μυστικά συστατικά στο Γαλλικό λικέρ Chartreuse. Χρησιμοποιείται επίσης σε ορισμένες root beers, όπως την Virgil στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Βοτανική ιατρική

Η κύρια χρήση του γλυκάνισου στην παραδοσιακή Ευρωπαϊκή βοτανική ιατρική ως διαλυτικό αερίων (μειώνοντας τον μετεωρισμό), όπως σημειώνεται από τον John Gerard στη Great Herball του, μια πρώιμη εγκυκλοπαίδεια βοτανικής ιατρικής.

Το άνισο έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία των εμμηνορροϊκών κραμπών και των κολικών.Το αιθέριο έλαιο, φέρεται να έχει χρησιμοποιηθεί ως εντομοκτόνο, κατά των ψειρών και των ακάρεων.