Σπόροι Κάπαρη

Περιγραφή
Αξιολογήσεις

Κάπαρη-Caper-Caprier

Αρωματικά, σπόρος Κάπαρη:

σπορά Φεβρουάριος - Μάρτιος - Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος

συγκομιδή όλο το έτος

Eιδικές πληροφορίες

Λατινική ονομασία: Capparis spinosa

Έρπων θάμνος. Τα άνθη του φύονται μεμονωμένα (είναι μεγάλα λευκά) & στο στάδιο που είναι ακόμα μπουμπούκια, μαζεύονται και στη συνέχεια τοποθετούνται σε αλατισμένο νερό ή ξύδι (τουρσί) αποτελώντας τη γνωστή κάπαρη του εμπορίου. Διατίθεται σε φάκελο του 0,1g.

Σπόροι ανά γραμμάριο: 160
Βάθος φύτευσης (cm): 2
Απόσταση φύτευσης μεταξύ των γραμμών (cm) : 100
Απόσταση φύτευσης επί της γραμμής (cm): 100
Συγκομιδή 120 ημέρες από τη φύτευση

Πρόκειται για απλή ποικιλία σπόρου. Μπορείτε να κρατήσετε σπόρους από τα φυτά και να τους σπείρετε.

Η συσκευασία γίνεται με εγγύηση διασφάλισης ποιότητας και όλες οι συσκευασίες έχουν ημερομηνία λήξης.

Ο αεροστεγώς κλεισμένος φάκελος αλουμινίου σας εγγυάται τη βλαστικότητα/φυτρωτικότητα των σπόρων.
Οι πληροφορίες της καλλιέργειας είναι ενδεικτικές. Μπορεί να υπάρχουν πιθανές αποκλίσεις από τις παραπάνω πληροφορίες.

ΤΟ ΦΥΤΟ

Η Κάππαρις η ακανθώδης (Λατινική ονομασία: Capparis spinosa, στα Αγγλικά caper bush [κυριολ. θάμνος κάππαρης], που ονομάζεται επίσης Flinders rose [κυριολ. θρύμματα τριαντάφυλλου]), είναι πολυετές (perennial) φυτό που φέρει στρογγυλεμένα, σαρκώδη φύλλα και μεγάλα λευκά προς ροζ-λευκά άνθη.

Το φυτό είναι γνωστό για τους βρώσιμους ανθοφόρους οφθαλμούς (μπουμπούκια) (κάππαρη), που χρησιμοποιούνται συχνά ως καρύκευμα και τους καρπούς (μούρα κάππαρης), από τα οποία και τα δύο συνήθως καταναλώνονται τουρσί. Άλλα είδη του είδους Κάππαρις (Capparis), επίσης συλλέγονται μαζί όπως η Κ. η ακανθώδης (C. spinosa) για τους βρώσιμους ανθοφόρους οφθαλμούς και τους καρπούς τους. Άλλα μέρη του είδους Κάππαρις (Capparis), χρησιμοποιούνται στην παρασκευή φαρμάκων και καλλυντικών.

Το θαμνώδες φυτό έχει πολλές διακλαδώσεις, με εναλλασσόμενα φύλλα, παχιά και γυαλιστερά, στρογγυλά προς ωοειδή. Τα άνθη είναι πλήρη, γλυκά αρωματικά και επιδεικτικά, με τέσσερα σέπαλα (sepals) και τέσσερα λευκά προς ροζ-λευκά πέταλα (petals) και πολλούς μεγάλους βιολετί χρώματος στήμονες (stamen)^[και ένα ενιαίο στίγμα (stigma) που συνήθως αναρτάται πολύ πάνω από τους στήμονες.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Ο θάμνος της κάππαρης απαιτεί ημίξηρο ή ξηρό κλίμα. Ο θάμνος κάππαρης έχει αναπτύξει μια σειρά από μηχανισμούς που μειώνει κατά την καλλιεργητική του περίοδο, τις επιπτώσεις των υψηλών επιπέδων ακτινοβολίας, την υψηλή ημερήσια θερμοκρασία και την ανεπάρκεια του νερού στο έδαφος.

Ο θάμνος κάππαρης έχει μια περίεργη αντίδραση στις αιφνίδιες αυξήσεις στην υγρασία· σχηματίζει σε όλη την επιφάνεια του φύλλου θύλακες με σημάδια σαν-κονδυλώματα. Αυτό είναι φαινομενικά ακίνδυνο, καθώς το φυτό προσαρμόζεται γρήγορα στις νέες συνθήκες και παράγει ανεπηρέαστα φύλλα.

Δείχνει επίσης τα χαρακτηριστικά ενός φυτού προσαρμοσμένου σε φτωχά εδάφη. Αυτός ο θάμνος έχει υψηλή αναλογία ρίζας / βλαστού και η παρουσία μυκόρριζων χρησιμεύει στην μεγιστοποίηση της απορρόφησης των μετάλλων στα φτωχά εδάφη. Διαφορετικά άζωτο στερεωματικά βακτηριακά στελέχη έχουν απομονωθεί από την ριζόσφαιρα του θάμνου κάππαρης, παίζοντας ένα ρόλο στη διατήρηση των υψηλών αποθεμάτων του εν λόγω στοιχείου που περιορίζει την ανάπτυξη.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ

Η κάππαρη αποδίδει πολύ λίγες θερμίδες (23 Kcal/100 γρ.) και αποτελεί πηγή αρκετών μετάλλων και ιχνοστοιχείων, όπως ο χαλκός, ο σίδηρος και το σελήνιο. Τα μπουμπούκια της κάππαρης περιέχουν βιταμίνες του συμπλέγματος Β. βιταμίνες A, C, Ε, Κ. ω-3 λιπαρά, καθώς και φυτοστερόλες (σε μικρότερες ποσότητες).
Η βρώσιμη κάππαρη, η οποία έχει υποστεί επεξεργασία με άλμη, περιέχει αρκετό νάτριο, γι' αυτό και προτείνεται το καλό της ξέπλυμα σε τρεχούμενο νερό πριν την κατανάλωση.
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που καθιστά την κάππαρη σπουδαία τροφή είναι η υψηλή περιεκτικότητά της σε φλαβονοειδή (ουσίες με έντονη αντιοξειδωτική -και όχι μόνο- δράση), όπως η κερκετίνη, η ρουτίνη και η καμφερόλη.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

ΜΕΛΕΤΕΣ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΤΗΝ ΚΑΠΠΑΡΗ
Εργαστηριακές μελέτες αναδεικνύουν τη δράση της κάππαρης ενάντια σε βακτηρίδια και μύκητες. Ακόμα και οι ρίζες της κάππαρης φαίνεται να έχουν σημαντικές αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.
Επιστημονική μελέτη" σε συγκεκριμένες κυτταρικές σειρές έδειξε ότι το εκχύλισμα των μπουμπουκιών της κάππαρης φαίνεται να έχει χονδροπροστατευτική δράση. Μάλιστα, το συγκεκριμένο εκχύλισμα φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη προστασία απ' ότι η ινδομεθακίνη, φαρμακευτική ουσία που χρησιμοποιείται σε παθήσεις των αρθρώσεων. Έτσι, εκχύλισμα κάππαρης πιθανόν να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση βλαβών του χόνδρου σε περιπτώσεις φλεγμονωδών παθήσεων, όπως σε διάφορες μορφές αρθρίτιδας.
Η κάππαρη φαίνεται να βοηθά και στο διαβήτη.
Μετά από τρεις σημαντικές μελέτες σε πειραματόζωα που έδειξαν όντως μια εξαιρετική αντιδιαβητική δράση συγκεκριμένων εκχυλισμάτων κάππαρης, ήρθε και η σειρά της μελέτης σε ανθρώπους.
Η συγκεκριμένη μελέτη, λοιπόν, που έγινε σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, έδειξε ότι το εκχύλισμα κάππαρης, σε αντίθεση με το ψευδοφάρμακο που χορηγήθηκε, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό αντι-υπεργλυκαιμικό και αντι-υπερτρι- γλυκεριδαιμικό παράγοντα στη θεραπεία ασθενών με διαβήτη τύπου 2.
Και για τους λάτρεις του κρέατος, μελέτη Ιταλών επιστημόνων έδειξε πως ακόμα και μια μικρή ποσότητα κάππαρης είναι ικανή να καταστείλει τπ δημιουργία παραπροϊόντων που προκύπτουν από την πέψη διαφόρων τύπων κρεάτων, τα οποία έχουν ενοχοποιηθεί για την αύξηση του ενδεχομένου εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων και καρκίνου.
Αυτή π δράση της κάππαρης δεν αποδίδεται σε κάποιο συγκεκριμένο συστατικό, αλλά στη συνεργαστική δράση διαφόρων ουσιών.
Επιπρόσθετα, τα συστατικά της κάππαρης βοηθούν στην επαναδραστηριοποίηση της βιταμίνης Ε, κάνοντάς την περισσότερο διαθέσιμη για τον οργανισμό.

ΧΡΗΣΕΙΣ

Η κάππαρη χρησιμοποιείται ως καρύκευμα σε διάφορες σαλάτες, σε ποικιλία από τουρσιά και σε σάλτσες. Η γεύση της είναι πικάντικη και ελαφρώς καυτερή· αυτό οφείλεται στην ύπαρξη τού σιναπέλαιου που απελευθερώνεται από τους ιστούς του φυτού. Ο φλοιός της ρίζας χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων όπως αρθρίτιδες, ρευματισμοί και πονόδοντοι. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το φυτό έχει θεραπευτικές αλλά και μαγικές ιδιότητες.

Η κάππαρη είναι πιθανόν το περισσότερο ξεροφυτικό φυτό της Μεσογειακής ζώνης. Στην Ισπανία το χρησιμοποιούν για να σχηματίσουν αντιπυρικές ζώνες καθότι σε διαστήματα μεγάλης ξηρασίας το φυτό δεν πέφτει σε θερινή νάρκη, όπως κάποια άλλα που ξεραίνονται εντελώς, αλλά διατηρεί τους χυμούς στους ιστούς της. Συνήθως φύεται σε σχισμές απόκρημνων βράχων πολύ κοντά στην θάλασσα. Αυτή είναι μια παραλλαγή ποικιλίας της Καππάρεως της ακανθώδους (Capparis spinosa), που έχει ελάχιστα μέχρι καθόλου αγκάθια και μεγάλα σχετικά φύλλα. Μια ποικιλία με αγκάθια και πιο μικρά φύλλα βρίσκεται σε πολλά σημεία της Αθήνας σε απίθανα μέρη. Σε ενώσεις κράσπεδων, σε σχισμές πεζοδρομίων, σε σχισμές τοίχων 1ου, 2ου, ακόμη και 3ου ορόφου. Το πιθανότερο είναι ότι οι σπόροι βλάστησαν σε αυτά τα σημεία, μεταφερόμενοι περισσότερο από τα μυρμήγκια παρά από τον αέρα.

ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ

Ο αλατισμένος και ανθοφόρος οφθαλμός του τουρσιού κάππαρης (ο οποίος απλά ονομάζεται «η κάππαρη»), χρησιμοποιείται συχνά ως καρύκευμα ή γαρνιτούρα. Η κάππαρη είναι ένα κοινό συστατικό στη Μεσογειακή κουζίνα, ιδίως στις κουζίνες της Κύπρου, Ιταλίας, Αιολίας και Μάλτας. Οι ώριμοι καρποί του θάμνου κάππαρης, παρασκευάζονται ομοίως και διατίθενται στο εμπόριο ως «μούρα κάπαρης».

Τα καππαρόφυλλα, βρίσκονται δύσκολα εκτός Ελλάδας ή Κύπρου, χρησιμοποιούνται κυρίως σε σαλάτες και πιάτα με ψάρι. Γίνονται τουρσί ή βράζονται και συντηρούνται σε βάζα με άλμη—όπως ανθοφόροι οφθαλμοί κάππαρης.

Τα ξηρά καππαρόφυλλα, τουρσί ή βραστά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προσθήκη σε σαλάτες χρησιμοποιούνται επίσης ως ένα υποκατάστατο της πυτιάς, στη βιομηχανική παραγωγή τυριών υψηλής ποιότητας.